Γιορτάσθηκε και στη πόλη μας η επέτειος της επανάστασης του '21, σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας με τα ΜΑΤ, ΥΜΕΤ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Δυστυχώς δεν μυρίσαμε τα δακρυγόνα της εθνικής υπερηφάνειας των κυβερνώντων και δεν τύχαμε της απόλαυσης της παρέας των πατέρων του έθνους. Μόνο ο δήμαρχος μας τίμησε με την παρουσία του (κόκκινος και με καπνούς στα αυτιά).
Δεν πειράζει, τους κατανοούμε। Εμείς ήμασταν εκεί, με την ΕΛΜΕ Πειραιά και άλλες συλλογικότητες, για να επαινέσουμε τον γενιτσαρισμό (μέρα πούναι) της κυβέρνησης και τον εθνικό ρόλο των τραπεζιτών, δανειστών, ΔΝΤ, ΕΕ κι όσων φροντίζουν για τον εξανδραποδισμό μας।
Γι' αυτό στο τέλος της παρέλασης, παρελάσμε και 'μεις. Χωρίς βηματισμό, χωρίς σημαιοφόρους, χωρίς επικεφαλής και διμοιρίτες. Μόνο με τα πανώ μας και τα συνθήματά μας!
Γιατί σ' όλους αυτούς απαντάμε ότι δεν θα αργήσει η μέρα που ο λαός θα πάρει τις τύχες του στα χέρια του, ενάντια σε κάθε λογική υποτέλειας।
Κανένας δεν γεννιέται δούλος και ραγιάς, το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς!
Δεν πειράζει, τους κατανοούμε। Εμείς ήμασταν εκεί, με την ΕΛΜΕ Πειραιά και άλλες συλλογικότητες, για να επαινέσουμε τον γενιτσαρισμό (μέρα πούναι) της κυβέρνησης και τον εθνικό ρόλο των τραπεζιτών, δανειστών, ΔΝΤ, ΕΕ κι όσων φροντίζουν για τον εξανδραποδισμό μας।
Γι' αυτό στο τέλος της παρέλασης, παρελάσμε και 'μεις. Χωρίς βηματισμό, χωρίς σημαιοφόρους, χωρίς επικεφαλής και διμοιρίτες. Μόνο με τα πανώ μας και τα συνθήματά μας!
Γιατί σ' όλους αυτούς απαντάμε ότι δεν θα αργήσει η μέρα που ο λαός θα πάρει τις τύχες του στα χέρια του, ενάντια σε κάθε λογική υποτέλειας।
Κανένας δεν γεννιέται δούλος και ραγιάς, το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς!
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράσαμε πριν και κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
1821 … λόγοι να μην ξαναγίνουμε ραγιάδες!!!
Άλλη μια επέτειος της γέννησης της σύγχρονης Ελλάδας έφτασε. Αλλά αυτή δεν είναι σαν τις άλλες. Αυτή τη φορά η ιστορία της εξέγερσης των ραγιάδων ενάντια στην καταπίεση ξένων και ντόπιων αφεντάδων δε μοιάζει με παραμύθι από μιαν άλλη εποχή. Τα λόγια του Ρήγα για δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία και αξιοπρέπεια μοιάζουν να απευθύνονται σε καθέναν από εμάς. Τι και αν βάζουνε χαράτσια, τι και αν μας χτυπάνε κάθε που πάμε να σηκώσουμε το κεφάλι, τι και αν μας λένε πως δεν είναι συνετό να τα βάζεις με ανώτερες δυνάμεις, εμείς ξέρουμε πως ζωή χωρίς ελευθερία και αξιοπρέπεια δεν είναι ζωή. Για αυτό και φέτος δεν ήρθαμε εδώ σαν τις άλλες φορές, να κάνουμε τη βόλτα μας και να σχολιάσουμε πιο σχολείο παρελαύνει καλύτερα. Φέτος κατεβήκαμε να ενώσουμε τη φωνή μας με τη νεολαία που γυρνάει από την άλλη το κεφάλι στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες, αυτούς που κορδώνονται στην εξέδρα των επισήμων, και μαζί της να εκφράσουμε το πνεύμα του 21, το πνεύμα της αντίστασης και της εξέγερσης.
Οι αγωνιστές της επανάστασης δεν ήταν οπαδοί της «ρεαλιστικής» προσέγγισης, δεν ήταν «συνετοί» νοικοκυραίοι. Ξεσηκώθηκαν ενάντια σε κάθε πρόβλεψη και πάλεψαν για να απαλλαγούν από δυνάστες και προστάτες, ώστε να μπορούν να καρπώνονται οι ίδιοι το μόχθο της δουλειάς τους. Το σε πιο βαθμό τελικά το κατάφεραν είναι συζητήσιμο. Οι εσωτερικές έριδες και η διχόνοια που έσπειραν ντόπια και ξένα συμφέροντα οδήγησαν στην υποχώρηση πολλών από τους αρχικούς στόχους και με την ανάμειξη των προστάτιδων δυνάμεων σε οικονομική και πολιτική εξάρτηση. Και έτσι ό αγώνας συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Κάθε κατάκτηση του λαού από τότε, κάθε δημοκρατική ελευθερία, κάθε βελτίωση των συνθηκών δουλειάς και ζωής ήρθε με αγώνες και θυσίες. Τίποτα δε χαρίστηκε και άρα σε κανέναν δε χρωστάμε. Τα μεγάλα τζάκια, πολιτικά και οικονομικά, οι απόγονοι των τσιφλικάδων, που πάντα εκμεταλλεύονταν τη δουλειά μας και κερδοσκοπούσαν στη πλάτη μας, έρχονται τώρα και με πρόσχημα την κρίση και τη δήθεν σωτηρία της πατρίδας, ζητάνε πίσω και αυτά τα λίγα που κερδίσαμε με πολύ κόπο και αγώνες. Καταστρέφουν την κοινωνία και την οικονομία για να έρθουν να επιβάλουν τις χειρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης και υποταγής. Ασκούν βία, τρομοκρατία, καταστολή, πετούν ανεξέλεγκτα επικίνδυνα χημικά, συλλαμβάνουν αναίτια κόσμο. Το ερώτημα λοιπόν έρχεται αβίαστα: θα σκύψουμε το κεφάλι σα ραγιάδες και προσκυνημένοι ή θα πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και θα τελειώσουμε τη δουλειά που ξεκίνησαν οι αγωνιστές του 21;
Να μην ξαναγίνουμε ραγιάδες. Να συμμετέχουμε μαζικά και δυναμικά σε κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, τις καταλήψεις, αντιφασιστικές εκδηλώσεις. Να αναπτύξουμε δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ μας για να ανατρέψουμε την πολιτική των μνημονίων από όποιον κι αν ασκείται. Να ανατρέψουμε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Ο λαός δε χρωστάει σε κανέναν. Διεκδικούμε τον πλούτο που παράγουμε. Να απορρίψουμε κάθε λογική ανάθεσης, κάθε λογική που αναζητά έναν ηγέτη. Κανένας μεσσίας δε θα μας σώσει. Μπορούμε να τους νικήσουμε και να μην επιτρέψουμε την εξαθλίωση και την πείνα να κυβερνάνε τη ζωή μας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ:
• ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
• ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ
• ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
1821 … λόγοι να μην ξαναγίνουμε ραγιάδες!!!
Άλλη μια επέτειος της γέννησης της σύγχρονης Ελλάδας έφτασε. Αλλά αυτή δεν είναι σαν τις άλλες. Αυτή τη φορά η ιστορία της εξέγερσης των ραγιάδων ενάντια στην καταπίεση ξένων και ντόπιων αφεντάδων δε μοιάζει με παραμύθι από μιαν άλλη εποχή. Τα λόγια του Ρήγα για δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία και αξιοπρέπεια μοιάζουν να απευθύνονται σε καθέναν από εμάς. Τι και αν βάζουνε χαράτσια, τι και αν μας χτυπάνε κάθε που πάμε να σηκώσουμε το κεφάλι, τι και αν μας λένε πως δεν είναι συνετό να τα βάζεις με ανώτερες δυνάμεις, εμείς ξέρουμε πως ζωή χωρίς ελευθερία και αξιοπρέπεια δεν είναι ζωή. Για αυτό και φέτος δεν ήρθαμε εδώ σαν τις άλλες φορές, να κάνουμε τη βόλτα μας και να σχολιάσουμε πιο σχολείο παρελαύνει καλύτερα. Φέτος κατεβήκαμε να ενώσουμε τη φωνή μας με τη νεολαία που γυρνάει από την άλλη το κεφάλι στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες, αυτούς που κορδώνονται στην εξέδρα των επισήμων, και μαζί της να εκφράσουμε το πνεύμα του 21, το πνεύμα της αντίστασης και της εξέγερσης.
Οι αγωνιστές της επανάστασης δεν ήταν οπαδοί της «ρεαλιστικής» προσέγγισης, δεν ήταν «συνετοί» νοικοκυραίοι. Ξεσηκώθηκαν ενάντια σε κάθε πρόβλεψη και πάλεψαν για να απαλλαγούν από δυνάστες και προστάτες, ώστε να μπορούν να καρπώνονται οι ίδιοι το μόχθο της δουλειάς τους. Το σε πιο βαθμό τελικά το κατάφεραν είναι συζητήσιμο. Οι εσωτερικές έριδες και η διχόνοια που έσπειραν ντόπια και ξένα συμφέροντα οδήγησαν στην υποχώρηση πολλών από τους αρχικούς στόχους και με την ανάμειξη των προστάτιδων δυνάμεων σε οικονομική και πολιτική εξάρτηση. Και έτσι ό αγώνας συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Κάθε κατάκτηση του λαού από τότε, κάθε δημοκρατική ελευθερία, κάθε βελτίωση των συνθηκών δουλειάς και ζωής ήρθε με αγώνες και θυσίες. Τίποτα δε χαρίστηκε και άρα σε κανέναν δε χρωστάμε. Τα μεγάλα τζάκια, πολιτικά και οικονομικά, οι απόγονοι των τσιφλικάδων, που πάντα εκμεταλλεύονταν τη δουλειά μας και κερδοσκοπούσαν στη πλάτη μας, έρχονται τώρα και με πρόσχημα την κρίση και τη δήθεν σωτηρία της πατρίδας, ζητάνε πίσω και αυτά τα λίγα που κερδίσαμε με πολύ κόπο και αγώνες. Καταστρέφουν την κοινωνία και την οικονομία για να έρθουν να επιβάλουν τις χειρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης και υποταγής. Ασκούν βία, τρομοκρατία, καταστολή, πετούν ανεξέλεγκτα επικίνδυνα χημικά, συλλαμβάνουν αναίτια κόσμο. Το ερώτημα λοιπόν έρχεται αβίαστα: θα σκύψουμε το κεφάλι σα ραγιάδες και προσκυνημένοι ή θα πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και θα τελειώσουμε τη δουλειά που ξεκίνησαν οι αγωνιστές του 21;
Να μην ξαναγίνουμε ραγιάδες. Να συμμετέχουμε μαζικά και δυναμικά σε κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, τις καταλήψεις, αντιφασιστικές εκδηλώσεις. Να αναπτύξουμε δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ μας για να ανατρέψουμε την πολιτική των μνημονίων από όποιον κι αν ασκείται. Να ανατρέψουμε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Ο λαός δε χρωστάει σε κανέναν. Διεκδικούμε τον πλούτο που παράγουμε. Να απορρίψουμε κάθε λογική ανάθεσης, κάθε λογική που αναζητά έναν ηγέτη. Κανένας μεσσίας δε θα μας σώσει. Μπορούμε να τους νικήσουμε και να μην επιτρέψουμε την εξαθλίωση και την πείνα να κυβερνάνε τη ζωή μας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ:
• ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
• ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ
• ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου