Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

DEYTEΡΑ 4 η ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΚΟΡΑΗ

DEYTEΡΑ 4 η ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΚΟΡΑΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΙΣ 20.30.ΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΜΗ ΒΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΗΤΕ .ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

2 σχόλια:

  1. Η συνέλευση που έγινε τη Δευτέρα 4 Ιούλη στην πλατεία Κοραή ήταν νομίζω αρκετά καλή... Α) Με κάποιες επιφυλάξεις μάλλον καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι συνελευσεις στις πλατείες γεννήθηκαν γιατί στην περίοδο της κρίσης ο συνδικαλισμός φτάνει στα όριά του. Την περίοδο της κρίσης οι εργαζόμενοι στους χώρους εργασίας βρίσκονται σε εξαιρετικά δυσμενή θέση. Τα αφεντικά απολύουν διαρκώς. Η απεργία είναι πιά εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Η τρομοκρατία της απολυσης βασιλεύει παντού. Γι αυτό γεννιούνται νέες μορφές οργάνωσης και πάλης. Ο αγώνας μεταφέρεται από το χώρο εργασίας στους δρόμους και τις πλατείες . ..Β) Η συνέλευση της πλατείας είναι μία διαδικασία απεριόριστα ανοιχτή. Οποιοσδήποτε μπορεί να συμμετέχει , να μιλήσει και να ψηφίσει. Δεν υπάρχουν οι περιορισμοί και οι όροι που βαζουν τα καταστατικά των συνδικάτων. Ετσι συμβάλλει στη συνάντηση και εννοποίηση ανθρώπων που έχουν μία πολυετή δράση μέσα στο κίνημα με ανθρώπους που μέχρι χθες δεν είχαν ενταχθεί σε καμία συλλογική διαδικασία. Επίσης πρέπει να πάρουμε υπ’ όψη μας ότι σήμερα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός νέων που δεν μπορούν να ενταχθούν στην παραγωγή. Δεν έχουν καμία επαγγελματική ιδιότητα και επομένως κανένα συνδικάτο δεν μπορεί να τους οργανώσει. Ισως στις πλατείες σήμερα ( εκτός των άλλων ) συγκροτείται αυτό το νέο υποκείμενο.. Γ ) Η συνέλευση καταργεί τους διαχωρισμούς εντός των εργαζομένων τους οποίους αναπαράγει ο συνδικαλισμός. Στη συνέλευση μπορεί να συνυπάρχει ο δάσκαλος και η καθαρίστρια του σχολείου. Υπενθυμίζω ότι μέσα σε ένα σχολείο οι εκπαιδευτικοί έχουν ιδιαίτερο κλαδικό σωματείο (ΕΛΜΕ ή δασκαλικό σύλλογο) το οποίο τους διαχωρίζει από τους υπόλοιπους εργαζόμενους μέσα στο σχολείο δηλαδή από τις καθαρίστριες, τους διοικητικούς, τους φύλακες. Αυτός ο συνδικαλισμός που ενώνει τους καλύτερα αμειβόμενους μέσα σε ένα εργασιακό χώρο και τους διαχωρίζει από το ασθενέστερο τμήμα των εργαζομένων επικρατεί κατά κανόνα στους περισσότερους εργασιακούς χώρους. Δ ) Η συνέλευση της πλατείας είναι μία πρωτογενής διαδικασία και όχι δευτερογενής. Τοποθετούνται όλοι ισότιμα , ως άτομα και όχι ως εκπρόσωποι παρατάξεων ή κομμάτων ή οργανώσεων. Αντίθετα στη συνέλευση ενός σωματείου ( πχ. της ΕΛΜΕ Πειραιά) μιλάνε , κατά κανόνα , εκπρόσωποι παρατάξεων και μεταφέρουν προτάσεις οι οποίες διαμορφώθηκαν έξω από το χώρο της συνέλευσης.. Ετσι η συνέλευση ενός σωματείου δεν είναι στην πραγματικότητα πρωτογενής διαδικασία αλλά δευτερογενής . Ε) Ωστόσο δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι στη συνέλευση της πλατείας συμμετέχουν εργαζόμενοι από οποιοδήποτε εργασιακό χώρο, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές , αυτοαπασχολούμενοι αλλά μπορεί να συμμετέχουν και μικροί ή μεσαίοι επιχειρηματίες. Εργαζόμενος και εργοδότης όμως δεν έχουν κοινά συμφέροντα αλλά συγκρουόμενα. Αυτό έχει συμβεί ξανά στην ιστορία ( πχ στις λαικες συνελευσεις του Παρισιού 1789-1793) αλλά κάποια στιγμή οι ταξεις διαχωρίσθηκαν... Θα δούμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. στην πλατεία προσπαθούμε όλοι μαζι χωρίς κανένα διαχωρισμό να κάνουμε το αυτονόητο.Με δημοκρατικές διαδικασίες να συζητάμε και να αποφασίζουμε για το κοινο μελλόν μας.ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ.και ετσι θέλουμε να το κρατήσουμε,απλο,και διαφανές...Δεν είναι τοσο δύσκολο,αρκει να το θέλει η πλειοψηφία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή