ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΜΕ ΤΟ KOMMATIKO ΚΑΠΕΛΟ
Στο συντριβάνι της Πλατείας Συντάγματος, στην Γενική Συνέλευση με αμεσοδημοκρατικά στοιχεία βαφτίζεται μία νέα γενιά ανθρώπων.
Ούτε οι εξιδανικεύσεις ούτε η μυθαπλασία έχει χώρο για να αναγνώσει κανείς τι σημαίνει αυτό το ξέσπασμα.
Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν αυτές οι συγκεντρώσεις με τα συν και τα πλην τους και τις αντιφάσεις τους. Εμείς που ανήκουμε σε κόμματα της αριστεράς ξέρουμε ότι για να υπάρξει κίνημα χρειάζεται κυρίως ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΣΤΟΧΟΣ και η αγανάκτηση να γίνει δημιουργική δύναμη.
Οι συγκεντρώσεις διαθέτουν αυθορμητισμό. Ας αφήσουμε τους συγκεντρωμένους διαμαρτυρόμενους μέσα από διαδικασίες αμεσοδημοκρατικές που έχουν δειλά-δειλά αρχίσει, να αποκτήσουν και συνείδηση-στόχους είτε προς θετική είτε προς αρνητική καθ’ ημάς κατεύθυνση. Η όλη λειτουργία έχει ένα πολιτικό και ένα πολιτιστικό περιεχόμενο ενάντια στην ατομικότητα και υπέρ της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης. Δεν χρειάζονται οι αγανακτισμένοι τη «βοήθειά» μας ή τη «διαμεσολάβηση» ή την «πλαισίωσή» μας ή τη «διαχείρισή» μας. Έχουμε απόλυτο δικαίωμα να πηγαίνουμε να λέμε την γνώμη μας αλλά να είμαστε προσεκτικοί. Ας θυμηθούμε ότι και οι νέοι της δικής μου γενιάς βρήκαμε το 1973 στο Πολυτεχνείο το στόχο. Είναι άλλο τι κάναμε-κάνανε μετά αυτή η γενιά.
Και ξαφνικά βλέπουμε στις κολώνες του Πειραια και το πιθανότερο ίσως και άλλων πόλεων να προβάλλουν αφίσσες που καλούν τους πολίτες στις πλατείες και από κάτω φαρδιά πλατιά ένα σφυροδρέπανο και το σήμα ΚΟΕ. Στη παρατήρηση ότι είναι πολύ απλό να τυπώσουν αφίσσες και τα άλλα κόμματα με κλήση των πολιτών στις πλατείες η απάντηση ήταν « κάντε το και εσείς, εμείς καλούμε τον κόσμο γιατί στηρίζουμε την κινητοποίηση και αγωνιζόμαστε γι’ αυτόν». Εκτός από το μεταπολιτευτικό πολιτικό δικομματικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια, είναι και η χιλιοδιασπασμένη Αριστερά που το ένα κομματάκι της προσπαθεί να καπελώσει και να ξεπεράσει σε επαναστατικότητα το άλλο κομματάκι χωρίς συναίσθηση ευθύνης. Αντί λοιπόν να καθήσουμε σε ένα τραπέζι και να παραμερίσουμε τις διαφορές μας και να απλώσουμε τις συμφωνίες μας προστρέχουμε στο ποιό κομματάκι θα έχει όφελος από αυτό το ξέσπασμα.
Προφανώς δεν μπορούν να καταλάβουν οι σύντροφοι πόσο κομβική είναι η στιγμή που διανύουμε και πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όλοι και πόσο πρέπει να προστατέψουμε αυτή την ελπίδα.
Πειραιάς, 7-6-2011
Γ. ΚΑΡΔΑΡΑΣ
Στο συντριβάνι της Πλατείας Συντάγματος, στην Γενική Συνέλευση με αμεσοδημοκρατικά στοιχεία βαφτίζεται μία νέα γενιά ανθρώπων.
Ούτε οι εξιδανικεύσεις ούτε η μυθαπλασία έχει χώρο για να αναγνώσει κανείς τι σημαίνει αυτό το ξέσπασμα.
Δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν αυτές οι συγκεντρώσεις με τα συν και τα πλην τους και τις αντιφάσεις τους. Εμείς που ανήκουμε σε κόμματα της αριστεράς ξέρουμε ότι για να υπάρξει κίνημα χρειάζεται κυρίως ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟΣ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ-ΣΤΟΧΟΣ και η αγανάκτηση να γίνει δημιουργική δύναμη.
Οι συγκεντρώσεις διαθέτουν αυθορμητισμό. Ας αφήσουμε τους συγκεντρωμένους διαμαρτυρόμενους μέσα από διαδικασίες αμεσοδημοκρατικές που έχουν δειλά-δειλά αρχίσει, να αποκτήσουν και συνείδηση-στόχους είτε προς θετική είτε προς αρνητική καθ’ ημάς κατεύθυνση. Η όλη λειτουργία έχει ένα πολιτικό και ένα πολιτιστικό περιεχόμενο ενάντια στην ατομικότητα και υπέρ της αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης. Δεν χρειάζονται οι αγανακτισμένοι τη «βοήθειά» μας ή τη «διαμεσολάβηση» ή την «πλαισίωσή» μας ή τη «διαχείρισή» μας. Έχουμε απόλυτο δικαίωμα να πηγαίνουμε να λέμε την γνώμη μας αλλά να είμαστε προσεκτικοί. Ας θυμηθούμε ότι και οι νέοι της δικής μου γενιάς βρήκαμε το 1973 στο Πολυτεχνείο το στόχο. Είναι άλλο τι κάναμε-κάνανε μετά αυτή η γενιά.
Και ξαφνικά βλέπουμε στις κολώνες του Πειραια και το πιθανότερο ίσως και άλλων πόλεων να προβάλλουν αφίσσες που καλούν τους πολίτες στις πλατείες και από κάτω φαρδιά πλατιά ένα σφυροδρέπανο και το σήμα ΚΟΕ. Στη παρατήρηση ότι είναι πολύ απλό να τυπώσουν αφίσσες και τα άλλα κόμματα με κλήση των πολιτών στις πλατείες η απάντηση ήταν « κάντε το και εσείς, εμείς καλούμε τον κόσμο γιατί στηρίζουμε την κινητοποίηση και αγωνιζόμαστε γι’ αυτόν». Εκτός από το μεταπολιτευτικό πολιτικό δικομματικό σύστημα που πνέει τα λοίσθια, είναι και η χιλιοδιασπασμένη Αριστερά που το ένα κομματάκι της προσπαθεί να καπελώσει και να ξεπεράσει σε επαναστατικότητα το άλλο κομματάκι χωρίς συναίσθηση ευθύνης. Αντί λοιπόν να καθήσουμε σε ένα τραπέζι και να παραμερίσουμε τις διαφορές μας και να απλώσουμε τις συμφωνίες μας προστρέχουμε στο ποιό κομματάκι θα έχει όφελος από αυτό το ξέσπασμα.
Προφανώς δεν μπορούν να καταλάβουν οι σύντροφοι πόσο κομβική είναι η στιγμή που διανύουμε και πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε όλοι και πόσο πρέπει να προστατέψουμε αυτή την ελπίδα.
Πειραιάς, 7-6-2011
Γ. ΚΑΡΔΑΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου